Metal bazterrak sutan

Jo eta ke ari dira Su Ta Gar taldekoak azkenaldian. Bederatzigarren diskoa kaleratu dute, 'Ametsak pilatzen', eta aurkezpen birari ekin berri diote gogotsu.

Bihar Madrilen izango dira. Euskal Herriaz gain, Katalunian eta Galizian ere izango dute Eibarko metalero mitikoen azken doinuak entzuteko parada. Oraingoan Kalte taldeko Iker Diez ariko da baxuan. Aitor Gorosabel eta Xabi Bastidarekin hizketan aritu gara.

- 'Ametsak pilatzen' da diskoaren izenburua eta izen bereko abestian egungo egoera politikoa duzue hizpide. Nola bizi dituzue garai berriak?

-Ez dugu ezkutatuko ezker aber-tzalerari diogun sinpatia eta itxaropenez eta ilusioz bizi ditugu egun hauek. ETAk sueten iraunkorra iragarri zuenean oso berri ona iruditu zitzaigun. Disko hau itxaropenez eta ilusioz bizi den orori eskaini nahi diogu, nahiz eta gu bezala pentsatu ez.

-'Hegan', lehen abestiak harritu nau: patxadatsua, gozoa, instrumentala... Zerbait gogorragoa, espero nuen lana zabaltzeko.

-Oso gutxitan egin izan ditugu introak, eta gogoko ditugu. Ikutu klasikoko kanta da eta ikusi genuen bazuela tokia sarrera moduan. Gero atzera eramatekotan egon ginen, baina azkenean, hasieran jarri genuen, izan ere, bigarren abestia, 'Piztia', bizi-bizia da, eta kontraste handia egiten du.

-Bai, hala da, eta hortik aurrera zalantzarik ez: hortxe Su Ta Gagar mitikoak. Konpas batzuk nahikoa dira zuek zaretela jakiteko, gure rockero kuttunekin gertatu bezala. Polita ezta?

-Bai, polita da. Disko guztiek dituzte gauza ezberdinak, baina gure izaerari eusten diote denek. Bestela izatea nahi bagenu gauza ezberdinak egingo genituzke.

-Hamaika kanta dira, heavy klasikotik thrash metalaren artekoak. Aitor kazetaritza ikasi zenuen. Zein titularrarekin laburtuko zenuke lana?

-Metal aldarrikatzaile melodikoa. Bihotzarekin egindako lanik zuzen eta freskoena.

-Ez diozue jarrera kritikoari huts egin: Aita Santua, kapitalismoa, teknoadikzioa... Hala ere, modu poetikoago batean diharduzuela iruditzen zait.

-Ados nago. Nik egiten ditut hi-tzak normalean. Saiatzen naiz errimak egiten, egoerak azaltzen..., eta bai gozoagoak dira orain. Gaztetasuneko errebaldia apur bat galdu dugu, baina azaltzen ditugun egoeretan inplikatzen gara, eta mezu aldarrikatzaile eta zuzen-zuzenak izaten jarraitzen dute.

-Azken aurreko abestian, harribitxia, diskoa zapore onez buka-tzeko: 'Zain, zure zain' balada. Hita izateko puntu asko ditu. Eta hala balitz?

-Singlea izatear egon zen, baina iruditu zitzaigun ez zela egiten dugunaren abesti adierazgarriena. Ez dakit, agian arrakasta du, eta hala balitz poz handia hartuko genuke. Norberak egiten duen kanta besteei gustatzea handia da. Gustura sentitzeko sortzen dugu eta entzuleei gozarazteko, eta horiei gauzak sentiraztea ederra da.

-Ez da maitasun kanta bakarra. Hortxe 'Kantarik politena' ere. Hamarratik bi maitasunari buruzkoak. Rockero zaharren biho-tza xamurtzen ari ote da?

-Hitz bat nerea da, eta bestea Borxarena. Hala ere, ez dugu bilera bat egiten maitasunari buruzko zenbat kanta egingo ditugun zehazteko. Gainera, abestien estiloak oso ezberdinak dira, bata balada heavya da eta bestea metaleroa. Horrela atera dira kontuak.

-Hamabi urteko ilobari jarri diot diskoa eta gustatu egin zaio. Rockero zaharrak eta belaunaldi berriak atxikitzen dituzue. Nola bizi duzue hori?

-Poztasun handia da eta horri esker baino ez da posible aurrera jarrai-tzea. Bultzada ikaragarria da. Betikoengana iristea arrakasta da, baina gauza birgin bat irabaztea magikoa da.

-Martxan zaudeten 1980ko hamarkadako talde bakarra zarete, Soziedad Alkoholika eta Barrikadarekin batera. Nola daramazue panoramako beteranoenak izatea?

-Oso ondo, baina era apal batean diot, ez harroputz baten moduan. Izan ere, ez da batere erraza adin honetara iristea, elkarrekin, laguntasunez, eta gazte garaiko proiektu bati ilusioz beterik eutsiz. Asko baloratzen dugu duguna.

-Lehengo egunean entzundakoa: «jaun eta jabeak dira. Gaztelaniaz jardun izan balute handienak izango lirateke».

-Ez ginateke Su Ta Gar izango. Horixe bera esan zigun Obús-eko Pacok behin, eta honakoa galdetu genion: «Paco, zenbatetan esan dizute ingelesez arituz gero, mundua irentsiko zenuela?». Eta harek: «Ez da gurea». Gauza bera diogu guk: gure zutabeak hizkuntza, metala eta aldarrikapena dira. Hori aldatuz gero ez ginateke gu izango.

-Bira hasi berria duzue. Askotan izan zarete egoera berean, baina zer sentitzen duzue estreinekoen aurreko ordu horietan?

-Beste erronka bat izaten da, eta energia berria sortzen da. Bizi-poza da, bai talde mailan eta bai maila pertsonalean.