Amatasuna ertz eta ardatz ezberdinetatik lantzeko obra

«Zenbat buru, hainbat aburu». Horixe buruan, eta umore dosi altuarekin, ondu zuen Elena Díaz aktore eta egileak 'Madres' antzezlana, izenburuak aditzera ematen duen bezala amatasuna eta honi buruzko «galderak, zalantzak eta iritzi ezberdintasuna» ardatz dituen testuarekin. Orain Txalo Produkzioak moldatu, euskaratu eta otsailaren 6tik 9ra Donostiako Antzoki Zaharrean taularatuko duena. Begoña Bilbaoren zuzendaritzapean Iraitz Lizarraga, Tania Fornieles, Oihana Maritorena eta Intza Alkainek gorpuztuko dute. Sarrerak jada salgai dira 16 eta 22 euro artean.

Lau emakumeak ikastetxe bateko itxaron gelan irten ezinik geratzen dira. Estualdia abiapuntu, komedia eta barrerako uneekin, «istorio desesperagarria» da. «Egoera larri honek, mugarik gabeko ezusteko terapia batera eramango ditu, bertan amatasunaren alde on eta txarrak ateratzen joango dira», dio sinopsiak. Iritzi kontrajarri horiek eta une oro lau aktoreen artean interakzioa egoteak obra «pikatua» egiten du Maritorenarentzat. «Hasiera batean ez dute elkar ezagutzen eta entzerratuak geratzean asko txokatzen dute. Oso bizia da, bizitza errealean bezala: batek dio modu batera egin behar dela, besteak bere esperientziagatik ezetz...», azaltzen du. Tirabira horiek antzezlanari erritmoa emateaz gain, pertsonaia bakoitzean eragina du eta hauetan «aldaketatxo bat» ematen da.

Batek pentsa lezake ika-mika horrek giroa petralduko duela, baina Maritorenak «errespetua» nagusitzen dela argitzen du. «Obrak amatasunari buruzko iritzi ezberdinak plazaratu nahi ditu eta gu lau emakume gara, bakoitza bere bizipenekin, batzuk ama izandakoak, besteak izango direnak, ama izan nahi ez duenik ere... Bakoitzak bere iritzia ematen du, baina umoretik eta errespetutik beti». Horrek gaia «unibertsal» egiten du aktore donostiarraren ustetan, edonork uler ditzakeen zalantzak edo galderak jartzen baitira mahai-gainean. Ez bada norberak bizi izan dituelako, «norbaiti entzun diolako, kuadrila, laguna, arreba, ahizpa, familiako bat, lankide bat...».

Urtarrilean Hondarribian estreinatu zuten eta ostean izan dira Villabonan eta Atarrabian. Donostiari begira erritmoa hartuta datozela argi du Maritorenak. «Antzerkiak rodajea behar du eta publikoaren aurrean egiteak asko laguntzen du, ez dakizulako aurrez zerk funtzionatuko duen eta zerk ez. Eta toki bakoitzean, gainera, ezberdin da. Oso adi egon behar da publikoaren erantzunera, barrez ari badira isiltasuna mantendu adibidez», azaltzen du. Bide horretan lau egunez toki berean izatea lagungarri suertatuko zaiela iritzi du. Pertsonalki, «gogoz» hartuko du erronkatik ere duen zita. «Donostiarra izanda Antzoki Zaharrak beti inposatzen du, exijentea baina gozagarria da. Hemengoa izanda txikitatik beti joan naiz, gazte topaketetan parte hartu dut. Xarma berezia du ikusle bezala joatean eta antzezten duzunean ere».

Exijentzia aldetik, 'Amak' antzezlana ere ez da atzean geratzen, obra osoan zehar lau aktoreak beti baitaude oholtzan, atsedenik gabe. «Daukan alde ona da ez daukagula arropa aldaketarik, batzuetan korrika atera behar zarela», dio umorez Maritorenak. «Oso adi egon behar duzu, ez daude bakarrizketa oso luzeak atseden hartzeko. Testutxo luzeagoak badaude norbaitek bere iritzia ematean, baina ez du deskantsatzeko aukera ematen. Kontzentrazioa eskatzen du». Ikuslearentzat, aldiz, «oso momentu dibertigarria edo entretenigarria pasatzeko aukera» dela dio eta hausnarketarako ere ematen duela antzokian igarotako tarteak.

Donostiako lau egunen ostean, hurrengo geltokia Tolosako Leidor Aretoa izango da martxoaren 21ean.

• Temas
• Antzerkia