Lokatza

Itsatsi eta itsatsi egiten da zapatiletan. Mendi-bide lokaztuetan itsu-itsuan aurrera egin nahi izaten denean, itsatsi eta itsatsi egiten da lokatza zapatiletan. Oin-zoletako pisua zama bihurtzen da horrelakoetan. Pausoa ematen saiatu eta lurra zeruratzen ari zarela ohartzen zarenean, pausoa berriro lurreratu eta lokatz gehiago itsasten da. Bai, horrela ezinezkoa da aurrera egitea.

Lokatzak gain hartu du azken aste honetan Valentzian. Lokatzak hozkatu, jan eta irentsi ditu begiradak eta beste. Dena da ezerez eta dena da huts. Bistakoa da hondamendia, bistakoa da «eta orain zer?». Zikinkeria guztia garbitzen denean, garbitasuna ez dela lehengo bera izango onartzeak ez du batere erraza izan behar. Gogorra behar du izan oso. Zer geratuko da azpikoaren azpikoarekin? Eguna egun izatera itzultzen denean, orduan zer? Zer kontatuko diete maisu-maistra eta irakasleek haur eta gaztetxoei eskolara itzuliko diren lehen egunean? Beldurrak, minak, zalantzak eta haserreak zein margo-kolorerekin margotuko dituzte?

Badira ageriko lokatzak eta beste lokatzak. Ustez zikindu ez eta zikinkeriaz beteak daudenak. Minari eta sufrimenduari iskin egin eta nor bere uzkia garbitzen hasten da sarri; garbitze horrek ingurukoengana lokatzak zipriztintzen baditu orduan eta hobe. Erabakiak, ardurak, interesak... ez dago lokatz mingarriagorik bizkarka ibiltzea baino. Bai, beste behin, lotsagarria da gertatzen ari dena, gizatasuna oso sektore jakinetara mugatzen da. Hor behera. Izan ere, sarri ezkerrera eta eskuinera okertzen dugu lepoa, baina lokatza hor behe-behean pilatzen da. Herriak herria salbatzen du esan eta emozionatu egiten gara. Baina zikinkeria guztia garbitzen denean, orduan ere jarrai dezala herriak herria salbatzen, garbitasuna ez baita lehengo bera izango eta goiak goran eta beheak beheran egoten jarraituko baitu. Are gehiago, jarrai dezala herriak mundua salbatzen: erreka ttiki hori, ubide natural hori, itsas bazter eder hori... Horiek ere badirelako mundu. Horiek ere bagarelako gu.

Autoen irudia burutik kendu ezinda nago. Auto pilaketa bertikal horiek. Gora eta gora lehertu diren auto horiek. Kaleak itxi eta blokeatu dituzten auto horiek. Ur parrastan behera, irristan, ikusi ditugun auto horiek. Halakorik gertatu beharrik ez zegoen autoak bizi gaituela ohartzeko. Baina gertatu gertatu da eta agerian geratu da, besteak beste, autoak ere hil egiten gaituela. Hor beste lokatz bat.