Joseba Larratxe: «Mikel Laboa inspirazio iturri konstante bat izan da nire bizitzan»

2022a «urte bereziki oparoa» izan zen euskal komikigintzan eta «inoiz baino komiki gehiago eta hobeak kaleratu ziren» Joseba Larratxek azpimarratu bezala. Horrek «are bereziagoa» egin du irundarrarentzat 2023ko Literatur lanaren ilustrazio saria jasotzea. Komikia egiteko aukera «bizitzan behin» egokitzen den horietakoa dela adierazi du, bai gaiagatik zein bidaide izan dituen Harkaitz Canorekin eta Unai Iturriagarekin aritzeagatik. eta, hala, «ilusio handiz» hartu zuela oroitu du. «Indar guztiekin hartu nuen eta nire onena ematen saiatu naiz». Prentsaurrekoa baliatu nahi izan du, ildo horretan, izandako baldintzengatik eskerrak emateko. «Behar genuen denbora eta baliabideak eman dizkigute, tamalez gure sektorean ez da ohikoena».

- Komikia egiterakoan asko bolkatuta, saria jasotzeak gehiago betetzen du bat?

- Dudarik gabe, agian beste batzuk ohituak daude sariak egunero jasotzera, baina ni ez. Oso pozik nago. Epaimahaikoak profesiokideak izateak, zure parekoek aitortza egiteak ematen dio benetako balioa, oso pozgarria da.

- Durangoko Azokan asko salduta publikoaren 'saria' bazuen, Euskadi Saria jasota zerbait gehiago eska daiteke?

- Komiki honek poza besterik ez digu ekarri. Eta hori biografiak eremu labaingarriak direla eta Mikel Laboa pertsonaia oso maitatua izan dela eta oraindik dela Euskal Herrian, denok dugula oroitzapenen bat. Ez zaigu inor kexaka etorri, hori oso seinale ona da. Aukeratu dugun tonuak ere errazten du konformidade hori, ez gara saiatu kontu akademiko, zehatz edo errealista bat egiten. Gehiago jo dugu Mikel Laboaren mundu onirikoetara.

- Testu zein irudietan nabaritzen da pertsonaiari diozuen estimua.

- Bai Harkaitz (Cano) eta Unairentzat (Iturriaga), eta niretzat zalantzarik gabe, inspirazio iturri konstante bat izan da. Erabat lotzen dut nire haurtzaroarekin eta ordutik datozkigu benetako influentziak. Gainera, 18-19 urterekin birdeskubritu nuen euskal rock taldeak entzutean bertsioak egiten zituztela konturatzean. Bizitza osoan zehar oso nirea den gauza bezala sentitu dut eta horrek legitimatua sentiarazi ninduen komiki hau egiteko.

- «Horrela lan egitea» ohikoa ez dela azpimarratu duzu. Sektorea une onean da, baina langileak?

- Paradoxikoa da. Hasteko, ez da sektore bat izan eta ez dauzka behar diren oinarriak denon artean baldintza minimo batzuk adosteko. Mikel Laboa katedrak hartu duen egiteko modua bada eredu bat gauzak ondo egiteko, Eusko Jaurlaritzak ematen dituen komikiak marrazteko dirulaguntza ere bada beste modu bat. Denon ardura da, bai egile, editore zein industriarena, ekuazioan parte hartzen dugun guztiok irabazten ateratzen saiatzea. Sektore bat ezin da oinarritu egileen entusiasmoaren gainean, hori ez da posible.

- Komikiaz entzun ez duenik oraindik bada, zer aurkituko du irakurleak?

- Mikel Laboaren figurara hurbilketa bat dela esango nioke, ikuspuntu sentimental batetik. Datuetarako Marisol Bastidak idatzitako memoria dago, guk kasik Biblia bezala izan duguna komikia egiteko. Guretzako Mikel Laboa nor zen jaso dugu, zein sentimendu eragiten zizkigun eta artistaren sentipenak eta influentziak nondik datozen ulertzeko saiakera da. Artean zuen estiloa komikian islatzen saiatu gara: soiltasuna, Laboak ahotsa eta gitarra, guk papera eta arkatza; eta fantasia erabiltzea sentimenduak adierazteko.

- Prozesua zaila izan da?

- Zaila ez, laboriosoa. Pentsa ni komiki hau nire buruan nahigabe egiten aritu naizela bizitza osoan. Txikitatik Mikel Laboaren kantak entzuten nituenean, deformazio profesionalagatik agian, nire buruan irudiak sortzen nituen. Nolabait bideoklipak buruan marrazten aritu naiz.